Αν ρωτάς πώς περνάω...

Πέρασαν γιορτές και ούτε ένα σημάδι.
Σου στειλα χρόνια πολλά.
Ίσως και να μην τα διαβασες καν.
Το πες πως θα εξαφανιστείς και αυτό κάνεις.
Τουλάχιστον ως τωρα...
Πονάω γμτ.
Πονάω πολύ...
Μου λείπεις...




Αν καμιά φορά βρεθούμε
δε θα πούμε ούτε γεια
μες στο πλήθος θα χαθούμε
μ' ένα δάκρυ στην ματιά

Κι αν φωνάξω τ' όνομά σου
θα κοιτάξεις στα κλεφτά
και θα κάνεις για φαντάσου
πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα
Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα

Αν καμιά φορά βρεθούμε
η ανάσα θα κοπεί
ούτε λέξη δεν θα πούμε
μα, θα τα 'χουμ' όλα πει
Κι αν φωνάξω τ' όνομά σου
θα κοιτάξεις στα κλεφτά
και θα κάνεις, για φαντάσου
πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα
Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα

Μόνη ξανά (2)...

Από το πρωί ακούω συνέχεια το προηγούμενο τραγούδι.
Δυστυχώς έτσι νιώθω.
Μόνη. Ολομόναχη.
Δίχως κάποιον να με νοιάζεται.
Δίχως κάποιον να με φροντίζει κ ας ήταν χιλιόμετρα μακριά.
Δίχως κάποιον να νοιάζομαι κ εγώ.
Δίχως κάποιον να μπορώ να του μιλάω άνετα και νιώθω ελεύθερη.
Εμείς επικοινωνούσαμε πέρα από τη λογική.
Διαβάζω τα παλιά σου μειλ που το έγραφες αυτό και τώρα κλαίω μονάχη μου.
Θυμάμαι τη φωνή σου όταν το έλεγες και κλαίω...
Θυμάμαι τα μάτια σου όταν με κοίταζαν σαν μου το έλεγες και κλαίω...
Τώρα είμαι μόνη ξανά.
Μόνη...


Μόνη καρδιά (και πάλι)

Μόνη ξανά...

Ξύπνησα με αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου.
Όχι ότι εσύ θα το μάθεις ποτε...
Μόνη ξανά...



Ανυπότακτη αγάπη μου
στην καρδιά μου μέσα ζεις
Mε πληγώνεις μα στο χάδι μου
τρέχεις όταν πληγωθείς.

Μόνη καρδιά μόνη θα γυρνώ στα στέκια σου και πάλι
μόνος και εσύ μόνη και εγώ με'στου πιοτού την ζάλη
μόνη γι'αυτό δίχως έναν άνθρωπο να με φροντίζει,
να αγαπώ ότι λες εσύ πως δεν αξίζει.

Δεν ξεχνάω όσα μου έταξες
και πεισμώνω που μου καις
κάθε ουρανό στο χάρτη μου
για όσα θέλω για όσα θες.

Μόνη καρδιά μόνη θα γυρνώ στα στέκια σου και πάλι
μόνος και εσύ μόνη και εγώ με'στου πιοτού την ζάλη
μόνη γι'αυτό δίχως έναν άνθρωπο να με φροντίζει,
να αγαπώ ότι λες εσύ πως δεν αξίζει.

Πάλι εδώ.

Διαβάζω αυτά που έγραφα χρόνια πριν.
Διαβάζω τα μειλ σου-αυτά που μου έγραφες μέχρι πριν από λίγους μήνες.
Και τώρα είμαι πάλι εδώ.
Εγώ στο μηδέν και συ στο πουθενά.
Έφυγες οριστικά, όπως μου δήλωσες τηλεγραφικά πριν από 2 μερες.
Δίχως να μου πεις το γιατί.
Γαμώτο σου.
ΓΑΜΩΤΟ


Αν καμιά φορά βρεθούμε
δε θα πούμε ούτε γεια
μες στο πλήθος θα χαθούμε
μ' ένα δάκρυ στην ματιά

Κι αν φωνάξω τ' όνομά σου
θα κοιτάξεις στα κλεφτά
και θα κάνεις για φαντάσου
πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα
Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα

Αν καμιά φορά βρεθούμε
η ανάσα θα κοπεί
ούτε λέξη δεν θα πούμε
μα, θα τα 'χουμ' όλα πει
Κι αν φωνάξω τ' όνομά σου
θα κοιτάξεις στα κλεφτά
και θα κάνεις, για φαντάσου
πως δε με θυμάσαι πια

Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα
Κι αν ρωτήσεις πώς περνάω
θα σου πω δυο ψέματα
ένα πως δε σ' αγαπάω
κι ένα πως σε ξέχασα