Μόνη ξανά (2)...

Από το πρωί ακούω συνέχεια το προηγούμενο τραγούδι.
Δυστυχώς έτσι νιώθω.
Μόνη. Ολομόναχη.
Δίχως κάποιον να με νοιάζεται.
Δίχως κάποιον να με φροντίζει κ ας ήταν χιλιόμετρα μακριά.
Δίχως κάποιον να νοιάζομαι κ εγώ.
Δίχως κάποιον να μπορώ να του μιλάω άνετα και νιώθω ελεύθερη.
Εμείς επικοινωνούσαμε πέρα από τη λογική.
Διαβάζω τα παλιά σου μειλ που το έγραφες αυτό και τώρα κλαίω μονάχη μου.
Θυμάμαι τη φωνή σου όταν το έλεγες και κλαίω...
Θυμάμαι τα μάτια σου όταν με κοίταζαν σαν μου το έλεγες και κλαίω...
Τώρα είμαι μόνη ξανά.
Μόνη...


Μόνη καρδιά (και πάλι)