Ημερολόγιο...

Διαβάζω τα παλιά σου μειλ για να σε νιώθω πιο κοντά...

Διαβάζω τα μειλ που μου στέλνει ο φίλος σου τώρα και προσπαθώ να δω πίσω από τις λέξεις...

Πως θα περάσει ο καιρός έτσι?
Μου λείπεις καρδιά μου... Μου λείπεις...
Μπροστά στους άλλους φοράω ένα προσωπείο αυτής που αντέχει, αυτής που τα καταφέρνει, αυτής που είναι μια χαρά... Μα έρχονται κάτι στιγμές που το νιώθω τόσο βαρύ και το πετάω.. Γίνεται θρύψαλα με έναν κρότο που φτάνει μέχρι το μυαλό μου με ξυπνάει και τότε πάω να το ξανακολλήσω κομμάτι κομμάτι για να το φορέσω πάλι, γιατί αλλιώς δε θα τα καταφέρω...
μου λείπεις..

Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένη
στου κορμιού σου το βυθό....

(από τους εκπληκτικούς στίχους του Χρήστου Θηβαίου)