So sad...

Δεύτερο μειλ σήμερα... Μέρα παρά μέρα θα πάει μάλλον...
Μου λείπεις... πολύ... Με σόκαρε μια συνομιλία που είχα με μια φίλη. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Δε θέλω να σκεφτώ ακόμα. Μπορεί να συμβαίνουν πολλά μπορει και όχι.. Ξέρω μόνο ότι θέλω να είσαι καλά και ας είσαι όπου θέλεις ή όπου πρέπει... Δε θέλω να σκέφτομαι. Έχω πολλά στο κεφάλι μου. Πολλά... Θέλω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω το Μάιο πχ... δεν ξέρω γιατί το Μάιο, ίσως γιατί είναι πιο κοντά στο καλοκαίρι χωρίς να είναι ακόμα καλοκαίρι.. Ίσως γιατί θα έχουν περάσει όλα τα δύσκολα και τα δικά μου και τα δικά σου... Ίσως. .Δε θέλω να σκέφτομαι.. Μάιο είπα από την αρχή, ε Μάιος ας είναι! Να πέσω σε μια χειμερία νάρκη συναισθημάτων, πόνου, ελπίδας, ανάγκης, μοναξιάς, έλλειψης, απουσίας, συναισθημάτων (το ξέρω ότι το είπα ξανά αλλά ας κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος) και να ξυπνήσω πιο χαρούμενη, πιο αισιόδοξη, πιο "αγαπημένη"... διαφορετική ρε γμτ... αυτό τουλάχιστον το αξίζω...
Ρε γμτ γιατί κάθε φορά που σε σκέφτομαι αυτόματα ξεκινούν να τρέχουν τα δάκρυα από τα μάτια μου.. κι όταν στερεύουν αυτά κλαίει η ψυχή μου.. πόσο μόνη νιώθω.. πόσο...